باقلوا

باقلوا سارما انگشتی پسته ای

باقلوا سارما انگشتی پسته ای یک نوع شیرینی پرملات و خوش آب و رنگ است، که از لایه‌های خمیر فیلو درست می‌شود. بین لایه‌های فیلو با پسته خردشده پر شده و شهدی از عسل به آن آغشته است. این خوراکی لذیذ قرن‌هاست که در جای جای جهان شناخته می‌شود و البته محبوب است. حتی 17 نوامبر را به عنوان روز جهانی باقلوا تعیین کرده‌اند که در آن روز جشن و مراسمات خاصی نیز برگزار می‌شود.

ويژگی باقلوا سارما انگشتی پسته ای

• خمیر باقلوا
• مغز پسته
• شربت شیر عسل

کلیات

باقلوا انگشتی پسته‌ای باکلاواچی فقط و فقط با عسل و شیر شیرین می‌شود. بنابراین هیچ‌گونه قند مصنوعی در این محصول وجود ندارد. در ضمن مواد اولیه تازه و دستور پخت اصیل ترکی، باعث شده‌است که با خوردن این محصول، مزه واقعی باقلوا را بچشید. باقلوا انگشتی پسته‌ای باکلاواچی نمونه‌ای از نبوغ انسان در تولید خوراکی است، که بدن را تقویت کرده و در عین حال شادی را برای ذهن و روح به ارمغان می‌آورد.

تاریخچه ی باقلوا سارما انگشتی پسته ای

طعم، عطر و ظاهر باقلوا آنقدر منحصر به فرد است که نه تنها یک دسر سلطنتی و لوکس محسوب می‌شود، بلکه بسیاری از اقوام و ملت‌ها ادعا می‌کنند که نسخه مخصوص به خود را دارند. باقلواییکه امروز در هر کافه، رستوران، شیرینی‌فروشی و حتی نانوایی در سراسر جهان یافت می‌شود، تاریخ دیرینه دارد. این تاریخ به ترکیه و کمی یونان برمی‌گردد. اما می‌توان نشانه‌هایی از آن نیز در ایران، بوسنی و هرزگوین و ارمنستان پیدا کرد. دستور تهیه باقلوا در واقع به دوره امپراتوری عثمانی برمی‌گردد. این خوراکی هم مانند بسیاری از غذاهای ترکی ریشه‌های یونانی دارد.

آشوری ها

بعضی محققان معتقدند آشوری‌ها باقلوا را در قرن هشتم اختراع کردند. اما چیزی که مشخص است این است که باقلوا متعلق به طبقه بالای اجتماع آن زمان بوده است. امپراتوری عثمانی در پایان قرن نوزدهم به این شیرینی رسمیت بخشید تا مغازه‌های شیرینی فروشی در سراسر قسطنطنیه یا همان استانبول امروزی، پر از باقلوا باشد.

[caption id="attachment_9524" align="aligncenter" width="491"] باقلوا سارما انگشتی پسته ای[/caption]

باکلا

ریشه‌ شناسی کلمه باقلوا نیز در نوع خود جالب است. بعضی‌ها باقلوا را متشکل از «باکلا» که در زبان مغولی به معنای بستن و پیچیدن است، و «وا» که یک پسوند فارسی است، می‌دانند. اما خود واژه باقلوا کلمه‌ای است که از ترکی عثمانی وام گرفته شده‌ و اولین بار در سال 1650 در انگلیسی ظاهر شده‌است. آشپزخانه‌های «کاخ توپکاپی» ترکیه در طول قرن هفدهم خانه این دستور پخت بوده‌است. سلطان استانبول با خوردن این شیرینی اعلام کرد که غذای محبوبش از آن به بعد باقلوا است.